Zmiany zwyrodnieniowe stawów inaczej osteoartroza, stanowi w Polsce zaraz po chorobach kardiologicznych główny powód niepełnosprawności wśród osób starszych. Pierwsze objawy najczęściej pojawiają się pomiędzy 40 a 50 rokiem życia, natomiast po 65 roku życia ponad 60% osób w Polsce cierpi z powodu pełnoobjawowej choroby zwyrodnieniowej.
Tytułowe schorzenie może wystąpić w każdym stawie naszego ciała, ale najczęściej dotyka stawów biodrowych, kolanowych, oraz stawów kręgosłupa. Postępujące ograniczenia ruchomości stawów, powodują stopniowe wykluczenie człowieka z aktywności zawodowej, oraz codziennego życia.
Czym jest zwyrodnienie stawów?
Aby zrozumieć jak można ustrzec się choroby zwyrodnieniowej stawu i jak walczyć z jej konsekwencjami. Warto dowiedzieć się czym ona jest i jakie zmiany powoduje w naszych stawach. W badaniach obrazowych osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów dochodzi do ujemnych ilościowych, oraz jakościowych zmian w przebudowie chrząstki stawowej.
Co to jest chrząstka stawowa?
Jest ona jak porządna warstwa lukru na powierzchni ciastka. Pokrywa powierzchnie styku sąsiadujących kości budujących staw. Cechuje ją niezwykła wytrzymałość, oraz elastyczność, a jej współczynnik tarcia jest prawie zerowy. Dzięki takim właściwościom kości nie pocierają się o siebie jak na tarce, a każdy wykonywany ruch jest płynny i nie powoduje bólu.
Chrząstka stawowa kości udowej stawu biodrowego
W chorobie zwyrodnieniowej naturalna warstwa poślizgowa „lukru”, czyli chrząstką stawowa ulega uszkodzeniu, z kolei poprzez jej słabe unaczynienie jej regeneracja nie praktycznie niemożliwa. W konsekwencji dochodzi do odsłonięcia warstwy zewnętrznej kości, które zaczynają wzajemnie o siebie pocierać i uszkadzać nawzajem. Z czasem dochodzi do powstania wyrośli kostnych tzw. osteofitów, uszkadzających i wywołujących stan zapalny sąsiadujących tkanek jak torebki stawowe, kaletki, mięśnie, oraz więzadła.
Czynniki determinujące powstawanie zmian zwyrodnieniowych
Choroby internistyczne (cukrzyca, choroby tarczycy)
Bądź czujny! Symptomy powstawania zmian zwyrodnieniowych
Ból jest często pierwszym objawem – sygnałem, który wysyła do ciebie organizm, że w stawie dzieje się coś niedobrego. Na początku ból pojawia się w określonych sytuacjach. Na przykład po dłuższym siedzeniu, lub odpoczynku nocnym wstając pojawia się ból kręgosłupa, a po paru minutach „rozchodzenia” ból ustępuje. Kiedy wchodząc po schodach odczuwasz ból biodra, kolana. W bardziej zaawansowanej postaci choroby, ból towarzyszy każdemu ruchowi. W okresach zaostrzeń (fazie zapalnej) staje się znacznie silniejszy i utrzymuje się również podczas odpoczynku.
Sztywność jest kolejnym objawem wymienianym przez pacjentów. Występuje ona pod postacią sztywności porannej po odpoczynku nocnym, oraz sztywności startowej, która pojawia się w ciągu dnia po okresie braku aktywności na przykład długim siedzeniu. Zniszczenie powierzchni stawów i uszkodzenia tkanek (mięśni, więzadeł) sprawiają, że wykonywane ruchu są mało ergonomiczne. Pacjent w każdy ruch wkłada znacznie więcej wysiłku.
Ograniczenie ruchu jest kolejnym dobrze zauważalnym objawem świadczącym o chorobie zwyrodnieniowej. Pacjenci zauważają, że nie są już w stanie wejść po schodach na określony dystans, który wcześniej nie sprawiał trudności. Nie mogą sięgnąć na wyższą półkę po książkę, albo po prostu dokończyć domowych prac.
Zmiana wyglądu stawu pojawia się szczególnie w okresie silnego stanu zapalnego. Chorujący staw np. kolano, biodro, bark, staje się większy, obrzęknięty i ciepły.
Trzask, chrobotanie, przeskakiwanie są to dźwięki wyraźnie słyszalne i odczuwane przez pacjentów. Pojawiają się przy określonych ruchach w stawie objętym chorobą zwyrodnieniowa.
Pamiętaj, że wcześnie wykryta choroba zwyrodnieniowa stawu to szybko wdrożone odpowiednie leczenie!
Tylko wtedy będziesz w stanie cieszyć się pełną sprawnością. Na tym etapie leczenia u większości pacjentów, pełny efekt zadowolenia osiągany jest bez stosowania inwazyjnych technik operacyjnych, poprzez:
Zbyt późne zgłoszenie się na diagnostykę i rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej może oznaczać, że nie uda się osiągnąć zadowalającego dla pacjenta poziomu samodzielności ruchowej, oraz znacznego złagodzenia dolegliwości bólowych. W tych przypadkach lekarz najczęściej wypisuje środki przeciwzapalne i przeciwbólowe, a po próbie leczenia zachowawczego czyli rehabilitacji, proponuje rozwiązanie operacyjne. Oznacza to wstawienie sztucznego stawu jak na przykład endoproteza biodra, kolana lub barku. Po zabiegu operacyjnym pacjent rozpoczyna, lub kontynuuje rehabilitacje w celu zabezpieczenia i bezawaryjnej pracy sztucznego stawu.